Günə bir HEKAYƏ - Vacib olan  çox sevmək deyil, gözəl sevə bilməkdir!

Xanım Tomson orta məktəb müəllimi idi. İş həyatına 5-ci sinifləri oxudaraq başlamışdı. Həmin gün şagirdlərinin qarşısına keçib bir yalan söylədi:

“Hamınızı eyni dərəcədə sevirəm”.

Halbuki hamısını eyni dərəcədə sevməsi mümkün deyildi. Doğru söyləmirdi xanım Tomson.

Düz qarşısındakı sırada bir uşaq oturmuşdu. Diqqətdən yayınmayacaq qədər içinə qapanıq, çökmüş bir uşaq...

Adı Teddi Stoddard idi.

Xanım Tomson Teddini uzun müddət izləyirmiş, çünki o, digər uşaqlarla qaçıb oynamazmış. Əyni-başı də hər zaman çirkli olarmış, məlum çimməzmiş də...

Xanım Tomson hər şagirdinin keçmiş qeydlərini oxusa da, Teddinin dosyasını, xüsusilə axıra saxlamışdı. Sıra ona gələndə, onu təəccübləndirən bir məlumatla qarşılaşmışdı.

Uşağın birinci sinif müəllimi Teddi haqqında dosyaya belə bir qeyd yazıb:

“Teddi çox zəkalı uşaqdır və hər an gülümsəməyə hazırdır. Tapşırıqlarını hər zaman yazır, üstəlik çox mehribandır. Dostları onunla oynamaqdan xoşbəxtdirlər”.

Yazılan qeydlərin indiki Teddi ilə heç bir əlaqəsi yox idi.

İkinci sinif müəlliminin yazdığı qeydləri oxumuş xanım Tomson:

“Teddi mükəmməl bir şagirddir, yoldaşları tərəfindən çox sevilir, lakin Teddinin anası çox xəstədir. Buna görə çox üzülür. Düşünürəm, Teddinin evdəki həyatı elə də asan deyil”.

Üçünki sinif müəlliminin qeydləri isə belə idi:

“Anasının ölümü Teddini çox sarsıtdı. Bu müddət onun üçün asan olmadı. Atası Teddiyə kifayət qədər diqqət göstərə bilmir. Əgər bir şeylər edilməsə, evdəki mənfi şərait Teddinin təhsil həyatına da pis təsir edəcək”.

Dördüncü sinif müəlliminin qeydə aldığı yazılar isə çox üzücüdür:

“Teddi çox içinə qapanıb, dərslərinə və tapşırıqlarına heç maraq göstərmir. Dostu da yoxdur. Kimsəylə oyun oynamır, bəzən sinifdə yatıb qalır”.

Xanım Tomson, nəhayət, problemin nə olduğunu anlamışdı. Yanlış düşüncələrindən dolayı özündən utanırdı əlbət

Yeni il bayramında şagirdləri hədiyyələri rəngli və zərli kağızlara büküb gətirdikləri zaman Teddinin sellofana sarılmış hədiyyəsini görəndə xanım Tomson çox üzülmüşdü. Hədiyyəni digərlərinin yanında açmaq məcburiyyətində qalması ona pis təsir etmişdi.

Sinifdəki uşaqlar sellofandan qaşları əskik bilərzik və yarısından çoxu qutarmış köhnə ətir qabının çıxdığını görəndə gülüşməyə və Teddini lağa qoymağa başlamışdılar. Xanım Tomson isə dərhal vəziyyətə müdaxilə etmiş, bilərziyin çox gözəl olduğunu söyləmiş, təşəkkür edərək ətirin möhtəşəm qoxusunun olduğunu söyləyib bir az boynuna sıxmışdı.

Dərsdən sonra balaca Teddi müəlliminin yanına getmiş və “Xanım Tomson, bu gün anam kimi qoxursunuz”, demişdi.

O gün xanım Tomson üçün çox çətin və iş həyatının geridə qalan hissəsiylə bağlı qərar vermək günü oldu. Bütün günü göz yaşı tökən Tomsonun məqsədi artıq oxumağı, yazmağı və riyaziyyatı öyrətmək deyildi, təhsil verməkdi.

Xanım Tomson Teddiyə özəl bir yaxınlıq və diqqət göstərməyə başladı. Uşaqa yaxınlaşdıqca, o, Teddinin həqiqətən də nə qədər zəkalı və çalışqan olduğunu kəşf etdi. Ona cəsarət verdikcə, uşaq daha da inkişaf edirdi. İlin sonuna gəldiklərində Teddi artıq sinfin ən çalışqan şagirdləri arasında yer alırdı. Xanım Tomson artıq hamısını bərabər sevmirdi, Teddini hamısından daha çox sevirdi. Ən sevimli, ən sürətlə inkişaf edən və uğur qazanan şagirdi idi Teddi.

Xanım Tomson dərs ilin sonunda qapının ağzında bir məktub tapdı. Teddidən bir məktub...

“Həyatımda gördüyüm ən yaxşı müəllim sizsiniz...” yazmışdı Teddi.

Xanım Tomson ondan növbəti məktubu almaq üçün 6 il gözləməli olmuşdu. Teddi liseyi bitirdiyini və sinifdəki ən yaxşı üç şagirddən biri olduğunu yazırdı. Lakin məktubun sonunda yenə eyni cümləni əlavə etmişdi: “Həyatımda gördüyüm ən yaxşı müəllim sizsiniz”.

4 ildən sonra daha bir məktub gəldi Teddidən. Artıq universitetdə oxuyurdu. Yaxşı dərəcə göstərib məzun ola bilmək üçün çox çalışdığını və hələ də həyatında gördüyü ən yaxşı müəllimin xanım Tomson olduğunu yazmışdı.

4 ildən sonra Teddi xanım Tomsona məzun olduğu xəbərini verdi. Hələ də həyatında gördüyü ən yaxşı müəllimin onun olduğunu yazırdı məktubunda. Ancaq məktubun altındakı imza bu dəfə uzun göründü  xanım Tomsona...

Theodore F.Stoddard Tibb Doktoru...

Yazda daha bir məktub gəldi. Teddi həyatının sevgisiylə qarşılaşdığını, evlənəcəyini xəbər verirdi. Atası isə bir neçə il bundan əvvəl vəfat etmişdi. Toyunda bəyin ana və atası üçün ayrılan yerə xanım Tomsonun oturub-oturmayacağını soruşurdu.

Xanım Tomson dəvəti düşünmədən qəbul etdi. Biləyində qaşları əskik olan bir bilərzik var idi. İllər öncə Teddinin hədiyyə etdiyi ətiri də sıxmışdı. Yenə anası kimi qoxurdu xanım Tomson... Bir-birilərinə sarılıb ağlaşdılar. Teddi illər sonra müəlliminin qulağına belə fısıldadı:

“Mənə inandığınız üçün çox təşəkkür edirəm, xanım Tomson. Özümü dəyərli hiss etdirdiniz”.

“Mən sənə təşəkkür edirəm, Teddi”, xanım Tomson dedi: “Bir məsələdə yanılırsan. Əslində sən mənə özümü dəyərli hiss etdirdin. Səninlə qarşılaşana qədər müəllimliyin nə olduğunu bilməmişəm”.

Məşhur alman psixoanalitik və sosioloq Erik Fromm başqalarına yarıdm etməyən, başqalarını sevməyən insanın dünyada tənha olduğunu söyləyir. Ətrafı hər nə qədər insanlarla dolu olursa olsun, həyatı nə qədər məşğul, nə qədər maraqlı və rahat olursa olsun, başqaları ilə təması olmayan, başqalarına köməyi dəyməyən və sevməyən insan yalnızdır. Sevgi yaratmayan, sevgi verməyən insanı dünyanın ən gücsüz, ən zəif insanı olaraq tərif edir. Çünki sadəcə gücsüz insan sevgi verə bilməz.

HAKAN MƏNGÜÇ – “Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir” kitabından

Firuzə Alimova / TurpKimi.com